Een nieuwe woonkamer

Een nieuwe woonkamer !

 

Sinds 2001 wonen wij, met veel plezier in onze huidige woning.
Dit is de tweede woning die mijn man, met hulp van familie en vrienden, zelf heeft gebouwd. De leukste uitdaging tot nu toe, want nu kozen wij voor een geheel eigen ontwerp.

Bij de bouw van ons eerste huis was de buiten- en de binnenkant niet zo'n issue. We waren jong wilden trouwen en het was al heel bijzonder dat er een vrijstaande woning in eigen beheer gebouwd kon worden. Dus niet te veel aandacht voor ontwerp en indeling. We maakten gebruik van een bestaand ontwerp, het moest vooral degelijk zijn. Dit was zowel aan de buitenkant als aan de binnenkant te zien. Degelijk, onderhoudsvriendelijk, niet te veel poes pas.

Dit was zoveel anders bij de bouw van ons tweede huis. De mogelijkheid ontstond om nog een woning in eigen beheer te bouwen. Nu konden we de buitenkant (voor zover het bestemmingsplan het toeliet) en de binnenkant zelf bedenken. Onze keuze viel op een vrijstaand huis met een landelijke uitstraling. (laagbouw).

Het buitenaanzicht is mede gevormd door de indeling die wij graag wensten. Een indeling die bij onze smaak en leefstijl paste. Ruimtelijk, stijlvol, praktisch en met luxe afwerking. Tijd was immers geen issue. We hadden een woning, geen tijdsdruk door verkoop en voor de hoeveelheid bestede "manuren" viel er geen rekening op de mat.
Het werd een huis op ons lijf geschreven in landelijke stijl met heel veel woongenot.

Na 20 jaar (niet te geloven !) was ons interieur in de woonkamer nodig aan vervanging toe.
De oude klassieke landelijke stoelen en banken begonnen hier en daar te slijten.
De hoogste tijd voor vernieuwing. Als ik nu de "oude" foto's zie krommen de tenen in mijn schoenen.

Hoogste tijd voor iets héél anders.

 

 

  

Project woonkamer was geboren !

 

 

Hoe de nieuwe woonkamer tot stand is gekomen loopt als een rode draad door dit blog. Net als alle andere grote veranderingen in ons huis.

 

 

Wordt vervolgd.............

Korenveld

Opmars naar de zomer.

 

De lente is al mooi op streek. De meeste bomen hebben blad. Het voorjaar barst uit zijn voegen van jong fris groen dat de wereld weer meer kleur geeft. Tijdens een autoritje kwam ik langs een korenveld. Het leek mij erg vroeg in het jaar maar een heus veld met koren stond in vol ornaat te pronken met wuivende halmen. Ik had nog wat tijd voor mijn afspraak en stopte om even wat aren te plukken en foto's te maken. En om even die vredige rust te ervaren die van zo'n veld uitgaat.
De aren die zachtjes op een briesje heen en weer wiegen geven rust. Samen met de vogeltjes die in de bosrijke omgeving volop aan het fluiten waren was dit moment er één om in te lijsten. Mijn dag kon niet meer stuk.



Dat belooft wat, als straks hartje zomer de landbouwgronden weer in volle glorie staan. De vakantietijd waarin de drukte van alle dag een beetje wegebt. Vooral in het buitenland zijn de korenvelden mooi. Daar staan ze meestal vol met veldbloemen.

Hier in Nederland is daar helaas geen ruimte voor. Bloemen zijn niet gewenst, die schaden de opbrengst. Maar het is een prachtig gezicht hoe elk fris bloempje zich, met zijn eigen kleur, een plaatsje verschaft tussen al dat bruin en grijs. Lekker eigenwijs. Zo'n gekleurd korenveld: Hoe landelijk wil je het hebben?

Korenvelden met hun tere korenhalmen roepen bij mij soms ook wat weemoedigs op. Omdat al dat moois straks, net boven het maaiveld, wordt afgesneden. Het enige dat dan nog overblijft is een veld met rijen stoppels die daarna in de aarde worden geploegd als voorbereiding voor de winter die komen zal. Maar nu is dat nog veel te vroeg. Nu is het nog lente !



Terug in de auto bedacht ik wat ik met de geplukte aren zou kunnen doen. Op de vrijmarkt, tijdens Koningsdag, had ik een fles met riet gekocht. Hier zouden de aren met wat veldbloemen prachtig op staan.















Op de terugweg dus even langs de plaatselijke bloemist. Jan, van Bloembinderij Vivaldi, heeft vast wel bloemen in zijn winkel die ik hiervoor kan gebruiken.

De niet alledaagse bloemen die hij verkoopt en nog héél veel ander moois, is precies waar ik van houd. Ook hij verkoopt die flessen met riet. Allemaal unieke exemplaren. En ja hoor, hier vond ik precies de bloemen die ik zocht.

Dat frisse groen, blauw, wit en geel, lekker rommelig geschikt, geven een echt landelijk sfeertje.

 

Een nieuwe woonkamer ! Deel 2

Tijd voor iets heel anders.
Maar wat?
Welke stijl?
Welke kleuren?
Wat blijft? Wat gaat eruit?

Ons "thuis" krijgt zijn warmte door de vier mensen die er wonen. Samen met man, dochter van 10 en zoon van 7 vinden wij hier onze geborgenheid. Met manlief blader ik door heel wat exemplaren van ons favoriete tijdschrift: Wonen Landelijke Stijl. Opzoek naar foto's van woonkamers die ons aanspreken. De kinderen zijn nog jong, zij beslissen nog niet mee. Die vinden alles wel mooi, als je het maar enthousiast brengt. Maar wij tweeën moeten op één lijn zien te komen.
Al bladerend komen we tot 3 "woonwensen".

- De basis moet rust uitstralen. Niet teveel poes pas.
  Met accessoires en decoratie kun je sferen  
  aanpassen.
- Natuurlijke materialen: hout, linnen, steen.
- Een rustige basiskleur. Grijs: Een kleur waar je
  heel veel andere kleuren mooi bij kunt combineren. 
  Beige/zand is ook heel basic maar zelf vind ik het  
  iets "ouderwetsig".

Met dit gegeven verzamel ik op Pinterest plaatjes voor een moodbord. Wat is dit een mooi medium. Met Pinterest kun je plaatjes verzamelen die als leidraad kunnen dienen. Met al die plaatjes bij elkaar heb je houvast bij het nemen van beslissingen.

Dat het een landelijke sfeer wordt is eigenlijk geen vraag maar een gegeven. Het hoort bij ons. Wij willen het gevoel van het platte land (een landelijke omgeving) in huis. We wonen aan de rand van onze stad en genieten vanuit ons huis van de seizoenen die voorbijgaan. Buiten genieten we, vooral in de zomer, van het weidse uitzicht en de natuur. Die natuur willen wij in ons huis en een gevoel van rust en vrijheid.

Met al deze wensen kom ik tot een selectie van drie plaatjes met een landelijke sfeer.


1. Hoffz-achtig. Sober, donker, grijs.
2. Landelijk klassiek. Met alleen zandtinten.
3. Frans-provinciaal. Met zandtinten en licht blauw.

Een echte keuze kunnen we niet maken.
Alle drie hebben ze wel iets wat ons aanspreekt. We besluiten om niet voor 1 stijl te kiezen maar vast te houden aan: rust, natuurlijke materialen en een rustige basiskleur.

Dan de vraag: Wat gaat eruit?
Wat mag er niet uit? Die vraag zou misschien beter zijn. De kamer is nu heel klassiek. Tot in het detail. Met basiselementen die je niet zo snel vervangt zoals: schouw, koven langs het plafond, aftimmering ramen/kantelaaf en kozijnomlijsting en deuren.

Eerst de makkelijke besluiten dan maar.
- De meubels, alles mag eruit en word op marktplaats gezet. Banken zijn echt versleten. Hebben na (ik durf het bijna niet te zeggen) 20 jaar ook geen schuld. Stoelen idem dito. Salon en bijzettafels ben ik helemaal klaar mee. Kan geen glasplaat meer zien.
Maar dan, de tv-kast. We hebben nog een oude "dikbuik" televisie. Hij is nog van mijn oma, dus sentiment. Die gaat pas weg als hij kapot is, het televisiekastje moet dus blijven. Dan zie je dat lelijke ding ook niet. Is hij mooi weggewerkt. Vind die zwarte gevallen, ook al zijn ze zo slank als een papiertje, niet mooi. Hoe je ze ook in een interieur verwerkt, aan de muur hangt, met openhaard als testbeeld of wat dan ook. Ik vind het storend in het totaal plaatje. Het kastje mòet dus blijven. Het is van zichzelf strak dus met een likje verf past het vast wel bij een andere stijl.

Gordijnen:
Ook die gaan eruit, zijn veel te creme. De overgordijnen èn de vouwgordijntjes. Want dat het verfwerk wit gaat worden is snel duidelijk. En daar passen geen creme gordijnen bij. Destijds gekocht als "de Mercedes onder de gordijnen" merk Cristian Fischbacher. Ja ja, mooi verkooppraatje. Ze waren vreselijk duur maar de kleur gaf destijds de doorslag om ze aan te schaffen. Mercedes of niet, feit is nu, dat ze nog als nieuw zijn en het daarom des te meer pijn doet om ze in de vuilnisbak te gooien. Eén ding hebben we geleerd van ons eerste interieur. We gaan niet meer van dat prijzige aanschaffen, dat duurdere gaat vaak veel te lang mee. Alleen hebben zij vaak net even die mooiere kleuren en betere uitstraling. We gaan dus nu meer tijd steken in het zoeken naar een goed alternatief.

Tot nu toe snel beslist maar dan.
De kuifkast. Tja een exemplaar die je niet meer zo vaak ziet. We zijn er beiden erg aan gehecht. Het was destijds onze eerste grote aanschaf die we samen kochten. Na heel veel antiekwinkels te hebben afgestruind en beurzen te hebben bezocht, liepen we hem tegen het lijf. Dit was de kuifkast die we mooi vonden. Die had echt een mooie kuif ! Maar om die nu ook vaarwel te zeggen gaat ons aan het hart. Die kast is bovendien handig. Staat vol met servies en glaswerk. Als we een nieuw exemplaar zouden kopen zou het een Hoffz-kast worden. Die is wellswaar geverfd maar heeft ook een klassieke stijl. Dus waarom dan de kuif eruit? Met een likje verf zouden we hem kunnen laten samensmelten met de rest maar dat voelt niet goed. Dan is hij voorgoed verloren ....
Met het behoud van deze kast beseffen we dat we de echte Hoffz-sfeer wel vaarwel kunnen zeggen. Maar al doende alles te overwegen komen we meer dingen tegen die deze sobere stijl in de weg staan.

De schouw.
Ook moeilijk. Het is een klassiek model. Maar om die nu te vervangen? Als we een andere schouw zouden kiezen zou hij ook een heel andere maat hebben en dan zou er echt een beetje verbouwd moeten worden maar dat gaat ons te ver. Doordat hij toch strak van lijn is zouden we hem altijd nog kunnen verven mocht hij echt qua kleur niet passen in het geheel.
 
Om niet teveel te moeten verbouwen blijven de kantstukken en omlijstingen bij ramen en deuren ook gehandhaafd. Hoewel ze redelijk klassiek zijn geeft het toch een ook bepaalde sfeer in huis. De Hoffz-sfeer wordt dus voor de derde keer om zeep geholpen. Hoe meer we overdenken hoe meer we tot de conclusie komen dat dat hele sobere toch ook niet bij ons past. Het is te somber en te beperkt. Maakt de kamer ook te donker. Er is niet heel veel lichtinval. Maar dat niet te veel poes-pas en die natuurlijke (oude) materialen houden we in ons achterhoofd.

Mooie bijkomstigheid bij het verdwijnen van de overgordijnen is het vraagstuk van de koven. Als de gordijnen er dan toch uit gaan, kunnen de koven ook mooi van het plafond. Doordat het plafond bij de bouw niet gestuct is maar alleen geëgaliseerd, kun je nu een krimpscheur van de vloerplaten zien. Hier heeft mijn man zich al jaren aan gestoord dus het plafond wordt nu opnieuw gestuct. Als de koven worden verwijderd moet dit zeker gebeuren dus maken we nu mooi van deze gelegenheid gebruik. De koven geven een te klassieke uitstraling en dat willen we niet meer.

De mantel van de schouw was behandeld met heel fijn pleisterwerk. Dat moet ook weg. Heeft mij nooit kunnen bekoren. Kan nu ook mooi strak worden gemaakt en wordt ook meegenomen in het stucwerk.

De kamer is gestript.

 

 

 

Het feest kan beginnen ...